طالع کیان کوچولو

کیان از پدر پرسيد:من از كجا آمده ام..مرا از كجا آورده اي؟

پدر نگاه معنی داری به کیان کرد و کفت . تو را ؟

کیان هم همان نگاه را به پدر کرد و گفت نه عمه مراااااا

پدر چشمانش گرد شد که عجب جلب هست این پسر .

و بعد به آسمان نگاه کرد و از آسمان چیزی ندید و آهیییی کشید

چون داخل خانه بودند و سقف خانه مانع از دیدن آسمان میشد.

پدر به کیان گفت پسرم تو را خداوند زیبایی ها و عشق ها به ما داد

تو را خداوند آسمان زیبا و زمین پر از برکت به ما داد .

تو را خداوند کهکشان بی درو پیکر به ما داد . تو را خدای دریا به ما داد.

آقا همیجوری داشت می گفت دیگه ...

خدای زمین

خدای هوا

خدای اکسیژن

خدای ...

که ناگهان آسمان ابری شد و از آسمان ندایی آمد

آری او خدا بود که گفت

{ای محمد بس کن چه خبرت است }

فرزندت از تو سوالی کوچک پرسید . تو داری چه میکنی داری زمین و

آسمان را به هم میدوزی.

جواب سوال یک کلمه است ( از تو شیکم مامانی )

وسلام نامه تمام این همه حرف نداره که اه و دوباره آسمان صاف شد

و پدر به کیان گفت پسرم تو از شیکم مامانی آمدی و باز پدر هیچ کاره

بودددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددد